Rengin yavaş yavaş açılarak beyaza, koyulaşarak siyaha doğru gittiği geniş bir tablo düşünüldüğünde; siyaha yaklaşan adımlar rengin koyu değerini, beyaza yaklaşan adımlar ise açık değerini gösterir. Bu tablonun ortasındaki adımlar orta değer olarak ifade edilir. Rengin açıklık koyuluk durumuna ise değer (ton) denir.

Rengin renklilik özelliğine göre parlaklık ve canlılık derecesini gösteren kritere ise doymuşluk denir. Rengin renklilik özelliğinin ulaştığı yüksek değere “Doymuş Renk”, grilik değerinin yoğunlaştığı değere ise “Doymamış Renk” denir. Renklerin içindeki grilik miktarı artınca rengin canlılığı ve parlaklığı azalır. Renk, canlı ve parlak görünmüyorsa, kirli ve grimsi görünüyorsa bu renge “Doymamış Renk” denir. Karıştırılan renk, özellikle ilk rengin tamamlayıcı rengi yani zıttı ise, doymuşluk oranı daha çok azalır.

Renkler insanda hissettirdiği sıcaklık ve soğukluk etkilerine göre Sıcak Renkler ve Soğuk Renkler olarak ikiye ayrılır. Sıcak Renkler, Kırmızı, Turuncu ve Sarıdır. Bu renkler en çabuk görülen renkler olduğu için daha hareketli ve canlı etki verir. Bu nedenle soğuk renklerle karşılaştırıldığında daha yakındaymış gibi görünür ve mekânı olduğundan daha küçük gösterebilir. Soğuk Renkler ise; Mavi, Mor ve Yeşildir. İnsanda hissettirdiklerine bakılırsa genelde diğer renklerden daha sonra fark edilir. Bu sebeple geride ve daha sakin özelliktedir. Bu yavaş etkileri sebebiyle mekânı olduğundan daha geniş gösterme potansiyelleri vardır.